Бөтә яңылыҡтар
Тормош һулышы
17 Декабрь 2018, 14:34

Тиңләү дөрөҫ мөхәббәтте алтын көҙгә. Ғүмер зая уҙмаһын. Хис ләззәте. Мөҡәтдис Сәмиев.

Тиңләү дөрөҫ

мөхәббәтте алтын көҙгә

Кеше күп һөйләне һәм һөйләр ҙә,

Күпме уға атап яҙғандар!

Яҙғандар тип кенә телдә ҡалмаҫ,

Тағын-тағын булыр яҙмалар!

Мөхәббәт тураһында әйтер һүҙем!

Уға бәйле беҙҙең киләсәк.

Уны төптән дөрөҫ аңлағаны

Яфа күрмәй, сафа күрәсәк.

Күп кешенән мөмкин ишетергә,

Китап-гәзиттәрҙә уҡырға:

“Көслө мөхәббәт тиң яҙғы осорға,

Күрер быны, тип һуҡыр ҙа.

Яҙғы осорҙа ерҙә йәшәрәләр

Бар ағасы һәм дә үләне.

Йәмгә сума бөтөн тәбиғәте!

Берәр нәмә шул саҡ үләме?!”

Эйе, шулай: яҙғы осор матур.

Һоҡланабыҙ, булабыҙ ғашиҡ.

Тәбиғәткә ҡарап һүҙ бирәбеҙ:

“Ауырлыҡты еңеп йәшәйек”.

Ҡабат әйтәм: яҙҙы мин тиңләйем

Ғашиҡ булып ҡалған миҙгелгә.

Ә ул миҙгел — түгел бит мөхәббәт,

Икеһе бер түгел һиҙгергә.

Ә минеңсә, көслө мөхәббәтте

Тиңләү дөрөҫ алтын көҙ менән.

Уңыш йыйһаҡ әгәр, ниндәй күңел,

Балҡыйбыҙ беҙ ниндәй йөҙ менән?!

Көҙгө уңыш күктән килеп төшмәй,

Күпме яфа күрә үҫемлек?!

Ел-дауылмы, боҙмо, ҡоролоҡмо?

Шуға табан күпме түҙемлек!

Миҫалымдағыса, мөхәббәт тә

“Ҡара көстө” еңә, йәшәтә.

Бер-береңә терәк һәр ваҡытта,

Күтәренке кәйеф, йәшнәтә.

Көслө мөхәббәттең көҙҙәгеләй

Һәр ваҡыт та була “емеше”,

Донъя бысрағынан йыуынырға —

Бер ҙә кипмәҫ саф, пак “инеше”.

Көслө саф мөхәббәт булған ерҙә

Ғаилә ныҡ була һәр ваҡыт,

Тормош эштәренә һәр ҡасан да

Тулы итеп “ҡапҡа” шар асыҡ.



Ғүмер зая уҙмаһын

Нисек кенә һаҡ кейһәк тә,

Кейем барыбер туҙа.

Нисек кенә йәшәһәк тә,

Ғүмер барыбер уҙа.

Яңы кейемде кейәбеҙ

Башта кейгәне туҙғас.

Теләһәк тә йәшәп булмай

Насип ғүмерең уҙғас.

Үкенерлек булмаһындар

Һәр ҡылған эш, әйткән һүҙ.

Һис береһе ситтә ҡалмай,

Донъя тулы ҡолаҡ-күҙ.

Беҙҙең маҡсат шуға күрә,

Гел матур йәшәү булһын.

Һәр кемдең дә ғүмеренән

Йәмғиәт йәме тулһын.

Әллә матур йәшәү өсөн

Ниҙер етмәй, тиһеңме?

Шөкөр итәйек, Хоҙай биргән

Иң мөһимен — зиһенде,

Зиһен — нигеҙ, саф тоторға

Кеше тигән исемде.


Хис ләззәте

Йәшәйбеҙ был донъялыҡтың

Күреп сихәтен, йәмен.

Шул донъяның биргәненән

Туҡланып, тойоп тәмен.

Бар сихәтен, йәмен, тәмен

Белдерергә һүҙ етмәй.

Әммә ләкин һүҙ әйтергә

Теләгем үтеп китмәй.

Сәбәп уға — хис ләззәте.

Шул ауыҙҙы астыра.

Башҡа тойғо, һыҡраныуҙы

Төпкә итеп ҡасыра.

Ныҡ “тамырлы” булһын ғына

Хис ләззәте, шул етер.

Ваҡытлыса ауырлыҡты

Гел дә ул уҙып китер.

Ваҡытлыса ғына тиеп,

Нығытыр күңел хисен:

“Донъялыҡтың күр һин йәмен,

Той булған тәмле еҫен.

Күрә белһәң булған йәмде,

Тойһаң, ти, бөтә тәмде,

Шөкөр итһәң барыһына,

Еңерһең килгән ғәмде”.

Хис ләззәте өндәгәндер

Булған саҡта ауырлыҡ:

“Барыһын еңеп сығырһың,

Булһын ғына сабырлыҡ”.

Хис ләззәте һәр кемдең дә

Гел булһа өҫтөн алыр,

Әйтә алмайым донъя йәмен,

Кешелек хайран ҡалыр!



Читайте нас: