Айрат Ғәлиев 1990 йылда Борай районының иҫ киткес матур тәбиғәтле Йомаҡай ауылында тыуған. Хис-тойғоға бай егет мәктәп йылдарында ҡулына ҡәләм алып, шиғырҙар ижад итә башлай. IX кластан һуң уҡытыусы булырға ҡарар итә һәм документтарын Кушнаренко педагогия колледжына тапшыра. Тырыш егет был уҡыу йортонан һуң, Бөрө педагогия институтының физика-математика факультетын тамамлай. Бөгөн Айрат Ғәлиев район мәғариф бүлегендә методист булып эшләй. Бынан тыш, Яңы Таҙлар мәктәбендә информатика дәрестәрен дә алып бара. «Эшем оҡшай. Бигерәк тә балалар менән эшләү ҡыҙыҡ. Әле ғаилә ҡормағанмын, шуға буш ваҡытымда ижад тулҡынына сумам. Шиғыр яҙғанда телдең ҡәҙерен, һүҙҙең көсөн тағы ла нығыраҡ аңлайһың. Шиғырҙарым Борай районының «Алга» гәзитендә баҫыла», — ти ул.
Бала саҡтан әле сығып киләм
Тәпәй баҫҡан көндө хәтерләп.
Тәпәй баҫҡан көндәр араһынан
Хәтирәләр әҙләйем бөртөкләп.
Йыраҡ әле миңә ҡартайырға,
Оҙон әле юлдар ҡартлыҡҡа.
Йәшәйек әле бер аҙ шатлыҡта.
Миңең әле тауҙар гиҙәһем бар,
Тулҡындарға ҡаршы йөҙәһем.
Һөйөү хистәрендә янаһым бар,
Бар әле, бар ошо тормош юлын
Һикәлтәле юлдың йомғаҡтарын
Бар әле, бар минең һүтәһем.
Күңелдәрем төштө, белмәйем ниңә...
Йыраҡтарға алып китте баян
Бармаҡтарым төймәләрен һанай,
Күңел ҡылдарымды өҙҙөрөп.
Алып керә һағыш күлдәренә,
Алып сыға тағын йөҙҙөрөп.
Күбәләктәр ҡыуам болондарҙа,
Мәтрүшкәләр йыям яландан.
Мин бит ҡабат ҡайттым бала саҡҡа,
Күҙ йәштәрем тамһа ялғыш ҡына,
Уфтанма, йәшлегең үтмәгән әле, тип
Һағыш тойғоларын юғалта...
Башҡортостан — минең тыуған ерем,
Башҡортостан — минең төйәгем.
Һиңә генә минең мөхәббәтем,
Башҡортостан — тыуған илкәйемдә
Үтте минең шаян бала саҡ.
Күңелем дә бында ҡаласаҡ.
Шатланып ҡайтып керәм мин
Һүрелһә лә күптән һуғыш уты,
Сөнки һаман өмөттәрен өҙмәй
Олатайым ҡайтты еңеү яулап,
Бик күп елдәр уға ҡаршы торған,
Хатта булған дошман ҡулында.
Был һынауҙың булған иң ауыры,
Лайыҡлы үткән уны ветеран.
Күпме ғүмер ҡалған шул юлдарҙа,
Ул Еңеүгә илткән юл икән.
Олатайым, бөгөн һинең байрам,
Һеҙҙең байрам бөгөн, атайҙар.
Һеҙҙең байрам бөгөн тылда ҡалған
Тыл һаҡсыһы — беҙҙең әсәйҙәр.
Мин ғәйепле, иркәм, һинең алда,
Зинһар өсөн кисер мине, ти(е)п,
Әйткән һүҙҙәремде оноталмам.
Ҡоштарҙы ла тотоп ябып була,
Әммә һүҙҙәр улар ҡош түгел.
Ҡыштарыма ҡабат һинһеҙ керҙем,
Шуға көйә минең йәш күңел.
Ҡулдарымдан килһә, тормош юлын
Бороп ҡайтыр инем үткәнгә.
Бер генә лә яңылыш баҫмаҫ инем
Шул юлдарҙы ҡабат үткәндә.
Эй, дуҫтарым, һеҙгә бойорам,
Ваҡытында кисерә белеү кәрәк,
Һөйгәндәргә асыу тотмағыҙ.
Пар аттарҙы егеп саналарға,
Ҡыңғырауҙар тағып дуғаға,
Мин китермен Шөкшән яҡтарына,
Һеҙ ҡалырһығыҙ ҡарап далаға.
Ҡулъяулыҡтар болғап йүгерерһегеҙ
Һеҙ ҙә шунан минең артымдан.
Мин ҡарармын, ҡайһығыҙ етеҙерәк,
Булыр икән минең артымдан.
Аттарымды тыйып туҡтатырмын,
Кем өлгөрөр, кемдәр өлгөрә алмаҫ,
Мин кирегә ҡайтып киткәндә.
Пар аттарҙы егеп саналарға,
Йөрөүҙәре бик тә күңелле.
Атың егеп барыр эшең булһа,